Raport bieżący 7/2021
Decyzje Izby Administracji Skarbowej utrzymujące w mocy decyzje wydane w dniu 28 lutego 2020 roku przez Naczelnika Wielkopolskiego Urzędu Celno – Skarbowego w Poznaniu
W nawiązaniu do raportu bieżącego nr 4/2020, opublikowanego w dniu 7 marca 2020 roku, w którym Komputronik S.A. w restrukturyzacji [Spółka, Emitent] informował m.in. o negatywnych decyzjach Naczelnika Wielkopolskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Poznaniu („UCS”) dotyczących postępowań kontrolnych w zakresie podatku VAT za miesiące: marzec, kwiecień i maj 2014 roku od których to decyzji złożone zostały odwołania do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu, Emitent niniejszym informuje, iż w dniu 12 lutego 2021 r. został powiadomiony przez swojego pełnomocnika o doręczeniu decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2021 roku, utrzymujących w mocy ww. decyzje wydane przez UCS i określające dla Spółki w podatku od towarów i usług za marzec 2014 roku – nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy Emitenta w kwocie 421.470,00 zł, za kwiecień 2014 roku – zobowiązanie podatkowe w kwocie 2.261.699,00 zł, podatek od towarów i usług do zapłaty za marzec 2014 roku w kwocie 2.623.897,00 zł i za kwiecień 2014r. w kwocie 2.519.098,00 zł, za maj 2014 roku – nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy Podatnika w kwocie 5.249.336,00 zł i do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w wysokości 0,00 zł oraz podatek od towarów i usług do zapłaty za maj 2014 roku w kwocie 6.199.823,00 zł. Efektem zastosowania się przez Spółkę do powyższych decyzji byłaby konieczność uzupełnienia kwot podatku od towarów i usług, za okresy : marzec, kwiecień, maj 2014r co w sumie szacunkowo wyniosłoby 39,2 mln zł + ustawowe odsetki.
Emitent wskazuje że, ze względu na to, że zobowiązanie wynikające z powyższych decyzji powstało przed dniem 10 marca 2020 roku, to jest przed dniem otwarcia postępowania sanacyjnego wobec Emitenta, będzie ono, na podstawie przepisów art. 76 i art. 166 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, objęte układem, którego zawarcie jest celem prowadzonego wobec Emitenta postępowania sanacyjnego i jego spłata będzie podlegać warunkom tego układu (w szczególności Emitent oczekuje, że całość odsetek zostanie umorzona w wyniku zawarcia układu). Oznacza to również, że w czasie trwania postępowania sanacyjnego, zgodnie z przepisami art. 252 w związku z art. 297 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, Emitent nie może tego zobowiązania uiścić, a jego egzekucja, zgodnie z przepisami art. 312 ust. 4 ustawy – Prawo restrukturyzacyjne, jest niedopuszczalna. Dlatego fakt wydania decyzji przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu nie wywołuje negatywnych skutków finansowych dla Spółki, do czasu zakończenia postępowania restrukturyzacyjnego.
Decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu są ostateczne, a Spółce służy prawo do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Zważywszy na fakt, iż, w ocenie Spółki oraz jej doradców, powyższe decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu obarczone są licznymi wadami, Spółka skorzysta z prawa wniesienia skarg do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu.
W ocenie Emitenta obie decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu obarczone są poważnymi wadami, w szczególności: (1) brak wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia materiału dowodowego, (2) brak prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy, (3) nieuwzględnienie złożonych przez Spółkę licznych wniosków dowodowych, które miały udowodnić tezę przeciwną od prezentowanej przez UCS, (4) brak kompletności materiału dowodowego, przejawiający się niewłączeniem do materiału dowodowego dokumentów, które dotyczą Spółki i spraw będących przedmiotem decyzji, i mogą stanowić dowód na okoliczność przedawnienia zobowiązania podatkowego. Po analizie wydanych decyzji, na uwagę zasługuje również fakt, iż Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu nie dokonał własnych ustaleń w sprawie, wskazując z jakiego powodu uznaje stanowisko UCS, lecz powielił wnioski zawarte w decyzjach wydanych przez UCS, stosując praktycznie mechanizm „kopiuj-wklej” treści zawartych w decyzjach UCS. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu nie odniósł się również do wniosków Spółki o włączenie do materiału dowodowego dokumentów, których analiza jest konieczna, dla ustalenia, czy nie doszło w przedmiotowych sprawach do przedawnienia zobowiązania podatkowego.