Raport bieżący nr 36/2014

2014/08/08

Zarząd Komputronik S.A. z siedzibą w Poznaniu wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem 0000270885 (Emitent), przesyła do publicznej wiadomości informację uzyskaną dziś od pełnomocnika Contanisimo Ltd z siedzibą w Nikozji (Cypr), spółki zależnej od Emitenta, o wydaniu w dniu 25 lipca 2014 r. postanowienia przez Sąd Arbitrażowy przy Krajowej Izbie Gospodarczej w Warszawie o zamknięciu rozprawy w sprawie z powództwa Contanisimo Limited (spółka zależna wobec Emitenta) przeciwko Clean & Carbon Energy SA (dalej „CCE”). W ramach postanowienia skład orzekający zobowiązał się do wydania ostatecznego postanowienia w terminie regulaminowym, tj. w ciągu 30 dni (najpóźniej w dniu 25 sierpnia 2014 roku).

W celu rzetelnego wykonania przez Emitenta spoczywających na nim obowiązków informacyjnych wobec uczestników rynku kapitałowego, Emitent przedstawia finalny stan sprawy i jego ocenę prawną po zamknięciu rozprawy.

Skład orzekający SA KIG rozpoznaje spór o zapłatę przez CCE kwoty 48 688 406 zł należności głównej wraz z ustawowymi odsetkami, liczonymi od dnia 15 września 2011 roku, z tytułu poręczenia za zapłatę ceny za akcje „Opcji Put”, obowiązku zawartego w Umowie Inwestycyjnej z dnia 24 lipca 2010 r. w zamian za przejęcie kontroli przez nowych inwestorów nad spółką Karen SA (obecnie CCE). Opcja Put z biznesowego punktu widzenia stanowiła kwotę za jaką Emitent i Contanisimo Ltd. wyrazili zgodę na oddanie inwestorowi Texass Ranch Company Wizja PS Sp. z o.o. SKA („TRC”) kontroli nad Karen SA pod warunkiem zagwarantowania dotychczasowym akcjonariuszom tzw. Opcji Wyjścia z Karen SA po z góry określonej cenie. Służyła temu opcja na sprzedaż posiadanych przez Grupę Komputronik akcji Karen (obecnie CCE), które stanowiły około 57% akcji przed transakcją. Na podstawie artykułu 17 Umowy Inwestycyjnej TRC złożyła ważną, wykonalną i nieodwołalną ofertę nabycia 18 303 912 akcji Karen SA określanych jako akcje „Opcji Put” po cenie 2,66 zł za jedną akcję. Oferta została przyjęta w terminie, co zobowiązało Texass do zapłaty ceny 48.688.406 zł. Za zapłatę poręczyli solidarnie Halina Paszyńska i CCE (dawniej Karen SA) jako rzeczywisty beneficjent umowy inwestycyjnej, który uzyskał dokapitalizowanie ze strony inwestora i perspektywy rozwoju na rynku rosyjskim po przeprofilowaniu działalności. Mimo to Texass (dłużnik główny) jak i CCE (poręczyciel) uchylili się od zapłaty za cenę Opcji Akcji Put.

Działania TRC i CCE stanowią bezprawne naruszenie warunków umowy, co potwierdzają liczne ekspertyzy prawne, w których Contanisimo Ltd. – wobec kwestionowania przez CCE odpowiedzialności prawnej z tytułu zaciągniętego zobowiązania głównego jak i z tytułu poręczenia za zapłatę ceny akcji opcji put – uzyskało potwierdzenie zasadności swojego stanowiska procesowego w szeregu uzyskanych opinii prawnych wybitnych przedstawicieli praktyki i nauki prawa handlowego i cywilnego, które zostały udostępnione składowi orzekającemu Sądu Arbitrażowego przy KIG w Warszawie.

Wynika z nich, że umowę zawarły podmioty profesjonalne potrafiące ocenić ryzyka gospodarcze. Uchylenie się zatem przez CCE w powołaniu się na argumenty:

natury ekonomicznej
- niepowodzenie planów restrukturyzacyjnych związanych z sektorem wydobywczym w Rosji;

natury prawnej
- podniesienie przez poręczyciela zarzutu naruszenia warunków dopuszczalności finansowania nabycia czy udzielenia zabezpieczenia (poręczenia) ze środków własnych Karen SA w rozumieniu art. 345 ksh,
- zarzutu niemożliwości prawidłowego ustalenia liczby Akcji Opcji PU,
- wobec nieważności emisji obligacji serii A i B wyemitowanych przez Emitenta wymiennych na akcje Karen, ostatecznie nabytych przez CCE,
- naruszenia przepisów kreujących obligacje, przez co jako wadliwe instrumenty nie mogły stać się papierami wartościowymi i stanowić podstawy powstania wierzytelności CCE wobec Emitenta i doprowadzić do umorzenia ceny za aktywa Karen.

jest w opinii Emitenta, doradców prawnych i wybitnych osobistości świata prawniczego nieskuteczne, gdyż:

wierzytelność CCE o zapłatę ceny obligacji przez Komputronik SA została umownie potrącona z ceną za zbędne aktywa Karen SA nieprzydatne po przeprofilowaniu działalności – znak towarowy Karen SA i sieć sklepów własnych Karen SA,

nie doszłoby do naruszenia prawa przez CCE w wyniku wymiany obligacji Komputronik SA na akcje Karen.

W przywołanych opiniach ekspertów odniesiono się szczegółowo do zarzutów CCE uznając, że nie mają żadnego oparcia w przepisach i konstrukcji prawnej umowy inwestycyjnej.

W kompleksowej pisemnej opinii prawnej prof. dra hab. Jacka Napierały profesora UAM w Poznaniu – członka Zespołu do spraw prawa spółek Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego działającej przy Ministerstwie Sprawiedliwości RP, współautora „Europejskiego Prawa Spółek” – w zakresie prawidłowości wykonania przez Contanisimo Limited prawa opcji sprzedaży (opcja put) akcji spółki Karen SA przyznanego na mocy art. 17 umowy inwestycyjnej stwierdzono, iż:

„Spółka Contanissimo wykonała przyznane jej na mocy art. 17 Umowy inwestycyjnej prawo opcji sprzedaży (opcji put) akcji Karen S.A. Oświadczenie o wykonaniu prawa opcji jest źródłem stosunku zobowiązaniowego sprzedaży, na mocy którego Contanisimo zostało zobowiązana do przeniesienia akcji Karen S.A. na rzecz wystawcy opcji a wystawca (spółka Texass Ranch Company sp. z o.o.) do zapłaty ustalonej w Umowie Inwestycyjnej ceny.”

W opinii prof. dra hab. Michała Romanowskiego, profesora Uniwersytetu Warszawskiego – Członka Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego odpowiedzialnego za reformę Prawa Handlowego, w tym w szczególności wykładni artykułu 345 Kodeksu Spółek Handlowych po jego nowelizacji, kluczowe są następujące tezy:

„Udzielenie poręczenia przez spółkę [CCE d. Karen SA] w świetle celu umowy inwestycyjnej było swoistego rodzaju (sui generis) ceną jaką spółka zgodziła się zapłacić jako podmiot, a nie przedmiot transakcji, aby uzyskać przysporzenie aktywów w postaci wniesienia ich do spółki tytułem pokrycia podwyższanego kapitału zakładowego przy założeniu, że koszt ten będzie poniesiony przez inwestora [Texass]. Tak rozumiane potencjalne (ponieważ przyszłe i niepewne) obciążenie spółki, czyli cena ponoszona przez spółkę pozyskania przez nią przysporzenia aktywów była znacząco niższa w ujęciu wartości ekonomicznej od wartości uzyskiwanego przysporzenia na rzecz spółki. Innymi słowy, ryzyko wykonania przez spółkę zobowiązania wynikającego z poręczenia nie prowadziło do podważenia sensu ekonomicznego umowy inwestycyjnej dla spółki opartego na założeniu, że „do spółki wchodzą aktywa o większej wartości niż wartość środków pieniężnych wychodzących na skutek realizacji przez dotychczasowego akcjonariusza zabezpieczenia wykonania przez inwestora opcji put.

(…)

Ustalenia stanu faktycznego (…), prowadzą do wniosku, że udzielenie poręczenia przez spółkę-cel [Karen] zabezpieczającego wykonanie przez inwestora [Texass] zobowiązania z opcji put wobec dotychczasowego akcjonariusza nie stanowi przypadku financial assistance, o którym mowa w art. 345 KSH, ponieważ:

Wykazanie obiektywnego uzasadnienia ekonomicznego dla przeprowadzenia danej transakcji, innego niż finasowanie nabywania akcji spółki wyłącza czynność spod zakazu. Skoro zatem celem transakcji (tu: poręczenia skuteczności wykonania opcji put) nie było ułatwienie nabycia lub objęcia akcji przez inwestora, wówczas nie może być ona zakwalifikowana jako financial assistance z art 345 KSH,

sfinansowanie przejęcia kontroli nad spółką-celem [Karen] nie nastąpiło ze środków spółki,w tym nie było ono finnasowane także pośrednio w drodze poręczenia związanego z wykonaniem opcji put, której mowa w niniejszej opinii,

zabezpieczona opcja put jest elementem kompleksowej transakcji inwestycyjnej, której skutkiem było obiektywne przysporzenie na rzecz spółki-celu polegające na wniesieniu do spółki jako podmiotu (strony transakcji), a nie przedmiotu transakcji, aktywów znacznej wartości wielokrotnie przewyższającej potencjalne obciążenie aktywów spółki-celu wynikające z ryzyka „uruchomienia“ poręczenia spółki,

w analizowanym stanie faktycznym wartość przysporzenia dla spółki-celu przewyższała znacząco wartość potencjalnego obciążenia aktywów spółki-córki w razie „uruchomienie“ poręczenia spółki w związku z wykonaniem przez dotychczasowego akcjonariusza opcji put,

celem zawarcia i wykonania umowy inwestycyjnej był obiektywny zamiar poprawy sytuacji majątkowej i rynkowej spółki-celu, a do wniesienia wkładów do spółki-celu doszło. W rezultacie spółka miała obiektywnie interes majątkowy w udzieleniu poręczenia. a interes ten został zrealizowany w postaci pozyskania przez spółkę-cel aktywów o znacznej wartości przewyższającej wartość udzielonego poręczenia,

nie doszło do zagrożenia interesów wierzycieli spółki-celu ani żadnego z jej akcjonariuszy.“

„Do poręczenie na rzecz Contanisimo Limited i Komputronik SA przez spółkę-cel art. 345 nie znajduje zastosowania w całości, a tym samym brak potrzeby badania dopełnienia wymagań proceduralnych z art. 345 par. 4 – par. 7 KSH; opisane tam czynności proceduralne nie były konieczne do skutecznego udzielenia poręczenia.“

Najistotniejsza konkluzja płynąca z opinii brzmi:

”Powołanie się przez inwestora [Texass] lub spółkę [CCE] w analizowanym stanie faktycznym na instytucję financial assistance jako podstawę do uznania zobowiązania inwestora z opcji put wystawionej na rzecz dotychczasowego inwestora za nieważne (art. 345 KSH w związku z art. 2 KSH i art. 58 § 1 KC) stanowiłoby modelowy wręcz przykład instrumentalnego poszukiwania sposobu na uwolnienie się od zobowiązania do spełnienia świadczenia z powodu zmiany okoliczności w dacie wymagalności zobowiązania w porównaniu do daty jego powstania (tu: istotnej zmiany ceny giełdowej akcji spółki-celu) oraz przyzwolenie w majestacie prawa na przejmowanie kontroli nad spółką z rażącym pokrzywdzeniem dotychczasowego akcjonariusza, który nie wyraziłby zgody na nieodpłatne oddanie kontroli nad spółką.“

Także dr hab. Adam Opalski – Prof. Uniwersytetu Warszawskiego, Członek Zespołu Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego przy Ministrze Sprawiedliwości RP do spraw reformy polskiego prawa spółek, współautor nowelizacji Kodeksu Spółek Handlowych dotyczącej m.in. reformy instytucji kapitału zakładowego w spółce akcyjnej – sporządził istotną ekspertyzę pod tytułem „Opinia prawna w sprawie ważności Umowy Inwestycyjnej między Karen S.A., Komputronik S.A., Contanisimo Ltd., Texass Ranch Company Sp. z o.o. i Panią Haliną Paszyńską”. Wyczerpująca analiza prawna zwieńczona jest kompleksowymi wnioskami, które obalają argumenty przeciwnika prawnego i jednocześnie potwierdzają prawidłowe zastosowanie przepisów i norm prawnych w zapisach Umowy Inwestycyjnej z dnia 24 lipca 2010 roku:

Podniesiony przez TRC Zarzut nieważności Umowy Inwestycyjnej ze względu na istnienie „koncernu faktycznego”, dokonanie czynności z „samym sobą” oraz koluzję przy zawarciu Umowy Inwestycyjnej jest pozbawiony podstaw.
1. Zarzut „koncernu faktycznego” sam w sobie w żaden sposób nie powoduje i nie może powodować wadliwości bądź nieważności Umowy Inwestycyjnej. Spółka dominująca korzysta ze swobody nawiązywania relacji kontraktowych ze spółką zależną, podobnie jak może zawierać umowy z osobami trzecimi.
2. Argument o nieważności Umowy Inwestycyjnej ze względu na zakaz dokonywania czynności „z samym sobą” jest bezprzedmiotowy, ponieważ przy jej zawarciu żaden z reprezentantów korporacyjnych Komputronik, Karen ani Contanisimo nie występował jednocześnie jako przedstawiciel innej strony.
3. TRC nie wykazał, że udzielenie przez Karen poręczenia za zobowiązania Komputronik nosi znamiona działania na szkodę Karen. Istnieją natomiast argumenty przemawiające za uznaniem, że poręczenie było czynnością ekonomicznie i biznesowo uzasadnioną jako integralny składnik transakcji przeniesienia kontroli nad Karen z Komputronik na rzecz TRC. Poręczenie powinno być oceniane przez pryzmat interesów Komputronik jako akcjonariusza dominującego Karen oraz interesu grupy jako całości, nie zaś wyłącznie przez pryzmat wyabstrahowanego dobra spółki Karen jako takiej.
4. W stanie faktycznym sprawy nie zostało wykazane wystąpienie koluzji w związku z zawarciem Umowy Inwestycyjnej. Sama okoliczność wywierania wpływu przez Komputronik na Karen i doprowadzenie w wyniku oddziaływania do zawarcia umowy rzekomo niekorzystnej i sprzecznej z interesem Karen nie wyczerpuje znamion koluzji.

Niezasadne są twierdzenia TRC, iż art. 17 Umowy Inwestycyjnej nie spełnia minimalnych wymagań stawianych umowie opcji przez doktrynę prawa. To samo dotyczy tezy, zgodnie z którą skoro Opcja Put jest instrumentem finansowym w rozumieniu ustawy o ofercie publicznej, to powstanie uprawnień z opcji jest uzależnione od dokonania zapisów na rachunku papierów wartościowych, a tym samym wobec braku takich zapisów opcja nie została skutecznie zastrzeżona.
1. Ze względu na różny charakter zobowiązań i różne świadczenia z umowy opcji nie istnieje możliwość stworzenia jednolitej definicji kategorii opcji, która nie doznaje wyjątków. Umowa opcji jest umową nienazwaną (co przyznaje TRC), kształtowaną na zasadzie swobodnej woli stron (art. 3531 k.c.). Umowy nienazwane nie mają i nie mogą mieć ze swojej istoty essentialia negotii. Dlatego odwoływanie się do katalogu minimalnych elementów, które miałaby zawierać Opcja Put, jest bezprzedmiotowe.
2. Sensem przyznania Opcji Put było zapewnienie Komputronik i Contanisimo prawa „wyjścia” z inwestycji w Karen w zamian za uzyskanie minimalnej, gwarantowanej ceny. Opcja Put stanowi element całokształtu transakcji przewidzianej Umową Inwestycyjną i ma uzasadnienie w pozostałych postanowieniach tej Umowy. Dlatego zarzut braku przyznania premii opcyjnej należy ocenić jako niezasadny.
3. Artykuł 17.1 Umowy Inwestycyjnej spełnia wszelkie niezbędne wymagania skutecznego wykreowania powszechnie praktykowanego w obrocie instrumentu, określanego mianem „opcji put”. Określono akcje jako przedmiot oferty, czas jej trwania, sposób złożenia przez oblatów oświadczenia o przyjęciu oferty oraz sposób i termin zapłaty ceny za akcje będące przedmiotem oferty.
4. Żaden przepis prawa nie zobowiązuje do zapisania Opcji Put na rachunku papierów wartościowych (dematerializacji opcji) ani nie uzależnia od tego skutku ważności Opcji Put. Nie czyni tego art. 5 u.obr.fin. Opcja Put jest instrumentem kontraktowym, który został ukształtowany jako długoterminowa oferta zawarcia umowy sprzedaży akcji, skierowana przez TRC do Komputronik oraz Contanisimo. Dlatego bezprzedmiotowe jest rozważanie obowiązku poddania Opcji Put rygorom przewidzianym dla instrumentów finansowych, stosownie do ustawy o obrocie instrumentami finansowymi.

Nie wydaje się trafna teza, zgodnie z którą Komputronik i Contanisimo (jeżeli hipotetycznie uznać, że nie wykonały niektórych obowiązków z Umowy Inwestycyjnej) nie mogą domagać się realizacji praw z Opcji Put ze względu na zarzut wyłącznie łącznego spełnienia świadczeń z Umowy Inwestycyjnej. Opcja Put nie została bowiem objęta postanowieniem art. 2.3 Umowy Inwestycyjnej, zgodnie z którym „wszystkie opisane poniżej transakcje mają łącznie na celu realizację wskazanego wyżej celu Umowy i w związku z tym mogą być zrealizowane wyłącznie łącznie”. Realizacja praw z Opcji Put nie jest jednym z celów Umowy Inwestycyjnej, wskazanych w art. 2.1 Umowy, do których odwołuje się art. 2.3 Umowy. Do Opcji Put nie stosuje się dlatego reguły interpretacyjnej art. 2.3 Umowy. W konsekwencji nie jest konieczne rozważanie, czy na podstawie art. 2.3 Umowy TRC dysponuje prawem do wstrzymania się ze spełnieniem świadczenia w warunkach (hipotetycznego) niewykonania umowy przez drugą stronę, ponieważ prawo takie nie obejmuje świadczenia TRC wynikającego z Opcji Put.

Reasumując, w świetle przedstawionych w niniejszej opinii prawnej argumentów brak podstaw do kwestionowania skuteczności skierowania przez TRC do Komputronik i Contanisimo nieodwołalnej oferty nabycia akcji Karen w ramach Opcji Put przewidzianej Umową Inwestycyjną. W konsekwencji jako skuteczne należy poczytywać przyjęcie wspomnianej oferty przez Contanisimo. Brak również podstaw do kwestionowania ważności poręczenia zapłaty ceny nabycia Akcji Opcji Put, udzielonego przez Karen na rzecz Komputronik i Contanisimo. W świetle zaprezentowanych argumentów TRC jako główny dłużnik oraz Karen (obecnie CCE) jako poręczyciel są zatem zobowiązane do zapłaty ceny Akcji Opcji Put na rzecz Contanisimo.”

Również w kwestiach wadliwości nabycia i wyemitowania obligacji tezy przeciwnika są chybione. Objęcie lub nabycie obligacji wyemitowanych przez Komputronik S.A., które jako jedno ze świadczeń inkorporują wymienność na akcje Karen, nie oznaczało naruszenia zakazu zobowiązania się do nabycia akcji własnych, i jako takie jest bezsprzecznie ważne. Objęcie obligacji wymiennych nie było zobowiązaniem do nabycia akcji własnych, tym bardziej gdy było to jedno ze świadczeń alternatywnych. Nie istniała też wadliwość formalna obligacji wynikająca z intencjonalnego mieszania przez przeciwnika pojęć obligacji zamiennej z obligacją wymienną. Obligacje serii A i B wyemitowane przez Emitenta są obligacjami wymiennym na akcje Karen SA, a nie Emitenta – wynika to z ich istoty. Brak zatem wadliwości powodujących nieważność obligacji serii A i B. Emisja obligacji wymiennych nie stanowi naruszenia zasady numerus clausus papierów wartościowych, a emisja obligacji wymiennych jest powszechnie akceptowana przez doktrynę. W końcu proces emisji obligacji obsługiwał w charakterze Agenta Emisji renomowany podmiot w postaci Domu Maklerskiego BZ WBK S.A.
W przedmiocie prawidłowości konstrukcji prawnej emisji obligacji wymiennych pisemną opinię prawną na potrzeby Spółek z Grupy Komputronik sporządzili:

Prof. dr hab. Jacek Napierała profesor UAM w Poznaniu:

„5.1. Treść zapisu obligacji zdematerializowanych w ewidencji określa autonomicznie art. 5a ust. 2 oraz ust. 4 ustawy o obligacjach, z których wynika, że zapis ten powinien zawierać: (a) oznaczenie identyfikujące dane papiery wartościowe, (b) podmiot uprawniony z tych obligacji oraz (c) liczbę przysługujących mu obligacji. Wszystkie te elementy wskazane zostały w wypisach z rejestru obligacji wymiennych Komputronik serii A oraz B wystawionych przez Dom Maklerski BZ WBK S.A. w dniu 7 lutego 2013 r.

5.2. Jeżeli treść zapisu obligacji zdematerializowanej wyznacza także art. 5 ustawy o obligacjach, to przy interpretacji zapisu w ewidencji należy uwzględniać treść dokumentów stanowiących jego podstawę. Dostęp do tych dokumentów umożliwia między innymi kod papieru (obligacji) zamieszczony w wypisach z rejestru obligacji wymiennych Komputronik serii A oraz B wystawionych przez Dom Maklerski BZ WBK S.A. w dniu 7 lutego 2013 r.

5.3. W świetle powyższych uwag należy uznać, że obligacje wymienne Komputronik serii A i B zostały w sposób ważny wyemitowane, a spółka Clean&Carbon Energy S.A. skutecznie je nabyła.”

Radca prawny Rafał Grochowski – konsultant sejmowy w związku z przygotowaniem nowelizacji do ustawy o obligacjach, członek Zespołu Ekspertów Związku Banków Polskich, wiodący doradca w zakresie emisji papierów wartościowych, partner renomowanej kancelarii Hogan Lovells :

„
Obligacje Serii A i B stanowią ważne, wiążące i zgodne z przepisami prawa zobowiązania Emitenta. Po przeprowadzeniu czynności przedemisyjnych i dokonaniu potrącenia wzajemnych wierzytelności doszło do ważnego i skutecznego objęcia Obligacji (zapis Obligacji w ewidencji).

Wykonywanie wynikających z Umowy Inwestycyjnej i dokumentacji emisyjnej zobowiązań nie narusza powszechnie obowiązujących przepisów prawa polskiego, w tym Ustawy o Obligacjach.

Contanisimo mogła skutecznie zapłacić Karen Obligacjami za prawa nabywane od Karen w ramach umowy nabycia znaków towarowych z dnia 1 września 2010 roku. Wobec ważnej emisji Obligacji serii B mogły one być przedmiotem obrotu między Contanisimo i Karen, i w ten sposób powstała wierzytelność Contanisimo o zapłatę ceny Obligacji, która mogłaby być przedmiotem potrącenia z wzajemną wierzytelnością Karen.

Brak jest podstaw do stwierdzenia konieczności wstrzymania się przez Pana Jacka Piotrowskiego od udziału w podjęciu decyzji o zawarciu Umowy Inwestycyjnej oraz reprezentowania Karen przy jej zawarciu na podstawie art. 377 KSH.

Brak jest podstaw do zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 108 KC.

Zawarcie Umowy Inwestycyjnej było w pełni dozwoloną przez prawo realizacją uprawnień akcjonariusza spółki. Zawarcie jej w tym kształcie było z punktu widzenia interesu obu spółek uzasadnione i w pełni dopuszczalne. Stanowi ono dozwoloną i stosowaną powszechnie na rynku umowę pomiędzy podmiotami powiązanymi, nie mającą znamion koluzji.

Brak jest podstaw do uznania postanowień Umowy Inwestycyjnej za nieważne na podstawie art. 58 § 2 KC jako naruszających zasady współżycia społecznego.

Objęcie przez Karen Obligacji nie pozostaje w sprzeczności z zasadą zakazu nabywania przez spółkę akcyjną akcji własnych, jeżeli nastąpi ono na skutek realizacji uprawnienia Emitenta do wymiany Obligacji serii A i B na Akcje Karen wraz z nadejściem terminu zapadalności Obligacji obu serii w Dniu Wykupu w miejsce zapłaty Karen wartości nominalnej Obligacji. Braku uprzedniej zgody Walnego Zgromadzenia Karen na nabycie akcji własnych, udzielonego w trybie art. 393 pkt. 8 w związku z art. 362 § 1 pkt. 8 KSH nie uzasadnia stwierdzenie nieważności czynności będącej źródłem stosunku zobowiązaniowego Obligacji.”

Dr hab. Adam Opalski profesor Uniwersytetu Warszawskiego: „
1. Nie zasługuje na aprobatę teza o nieważności emisji Obligacji przez Komputronik oraz nieważności ich nabycia (objęcia) przez CCE ze względu na naruszenie zakazu nabywania przez spółkę akcyjną własnych akcji (art. 362 § 1 k.s.h.).
  1. Kodeks spółek handlowych zezwala wprost na nabycie przez CCE własnych akcji w wyniku wymiany Obligacji na akcje CCE, pod warunkiem udzielenia przez Walne Zgromadzenie CCE upoważnienia Zarządowi CCE do nabycia własnych akcji (art. 362 § 1 pkt 8 k.s.h.).
  2. Upoważnienie Walnego Zgromadzenia CCE nie musiało zostać udzielone przed emisją Obligacji ani przed nabyciem (objęciem) Obligacji przez CCE. Wystarcza bowiem upoważnienie przed dokonaniem czynności rozporządzającej, skutkującej nabyciem własnych akcji. Kodeksowy zakaz nie obejmuje czynności „czysto” zobowiązujących do nabycia własnych akcji. Przesądza o tym brzmienie art. 362 § 1 k.s.h. oraz argumenty funkcjonalne i wykładnia historyczna. Zgodnie z akceptowanymi regułami interpretacyjnymi, odstępstwa od wykładni literalnej mogą uzasadniać tylko szczególnie doniosłe racje, które nie zachodzą w analizowanym przypadku.
  3. Nawet jeżeli przyjąć, że zakaz art. 362 § 1 k.s.h. obejmuje „wyizolowane” czynności zobowiązujące do nabycia własnych akcji, zobowiązanie do nabycia własnych akcji przez CCE pozostaje ważne, ponieważ zostało zaciągnięte pod warunkiem prawnym (conditio iuris) uzyskania upoważnienia Walnego Zgromadzenia CCE. Umowa Inwestycyjna oraz nabycie (objęcie) Obligacji nakładają na CCE nakaz podjęcia wszelkich koniecznych działań, które pozwolą wykonać obowiązek nabycia własnych akcji w wyniku wymiany Obligacji, jeżeli obowiązek ten powstanie.
  4. Stanowisko zakładające, że nabycie (objęcie) Obligacji przez CCE naruszyło zakaz art. 362 § 1 k.s.h. jest niesłuszne także dlatego, iż wspomniana czynność nie doprowadziła do powstania definitywnego zobowiązania CCE do nabycia własnych akcji. Powstanie zobowiązania jest zależne od woli Komputronik jako emitenta Obligacji, jeżeli zdecyduje się on na wariant wymiany Obligacji na akcje CCE.
  5. O nieważności nabycia przez CCE Obligacji oraz nieważności nabycia własnych akcji nie przesądza ewentualna wada formalna uchwały Rady Nadzorczej CCE w sprawie rekomendowania Walnemu Zgromadzeniu CCE wyrażenia zgody na nabycie Obligacji. Wada ta pozostaje bez wpływu na uchwałę Walnego Zgromadzenia CCE, a tym bardziej czynność nabycia Obligacji (art. 17 § 3 k.s.h.).
2. Brak podstaw do kwestionowania skuteczności emisji Obligacji przez Komputronik ze względu na przyjętą konstrukcję obligacji wymiennych, która zakłada przyznanie obligatariuszowi prawa do nabycia własnych akcji. Ustawa o obligacjach (art. 4) expressis verbis gwarantuje bowiem emitentowi swobodę sposobu oznaczenia świadczenia pieniężnego bądź niepieniężnego należnego z tytułu obligacji. Jedyne ograniczenie wynika z ogólnych ram kształtowania stosunków zobowiązaniowych (art. 3531 k.c.). W konsekwencji emisja Obligacji nie doprowadziła do naruszenia zasady numerus clausus papierów wartościowych, przyjętej w polskim prawie. Na Komputronik nie spoczywa w szczególności obowiązek ukształtowania analizowanego instrumentu dłużnego jako obligacji zamiennych w rozumieniu art. 20 ustawy o obligacjach. Przepisy o obligacjach zamiennych nie znajdują zastosowania do Obligacji wyemitowanych przez Komputronik, będących obligacjami wymiennymi.
3. Nie jest zasadne kwestionowanie ważności Obligacji ze względu na nieumieszczenie w ewidencji Obligacji prowadzonej przez dom maklerski niektórych danych wymaganych w odniesieniu do dokumentu obligacji niezdematerializowanej (miejsce i numer wpisu Komputronik do rejestru, podstawa prawna emisji). Ustawa o obligacjach nie nakazuje bowiem umieszczenia danych, które powinny znaleźć się w dokumencie obligacji niezdematerializowanej (art. 5 ust. 1 u.obl.), w ewidencji obligacji zdematerializowanej (art. 5a ust. 2 u.obl.). Na ważność Obligacji nie wpływa również oczywista omyłka depozytariusza polegająca na zapisie Obligacji w ewidencji jako „zamiennych” zamiast „wymiennych”. To samo dotyczy niedopełnienia niektórych obowiązków informacyjnych przewidzianych art. 10 ustawy o obligacjach.”

W ocenie Emitenta gromadzona i analizowana przez wiele lat argumentacja prawna pozwoliła rozwiać wątpliwości, co do skuteczności zapisów umowy inwestycyjnej i wynikających z niej praw i obowiązków.

Obecnie Emitent, jak również Spółka zależna Emitenta, Contanisimo Limited, oczekują na rozstrzygnięcie składu orzekającego Sądu Arbitrażowego przy KIG w Warszawie.

Powyższą informację Zarząd Emitenta, przekazuje na podstawie art. 56 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (t.j. Dz. U. 2009 r. Nr 185, poz. 1439 ze zm.).